Fundamentem wyposażenia każdego laboratorium chemicznego jest odpowiednie szkło laboratoryjne. Pod tym pojęciem kryją się różne naczynia używane w laboratorium, aktualnie określa się tym terminem także przedmioty zbudowane nie ze szkła, a np. z wysokogatunkowych tworzyw sztucznych czy porcelany. Pomimo różnych innowacji, ciągle nadal najpopularniejsze szkło zostaje niezastąpione, dzięki swym właściwościom i wciąż atrakcyjnej cenie.
Podstawowe szkło laboratoryjne
Prawdziwe laboratorium nie istnieje bez specjalnych przyrządów, do podstawowego wyposażenia zalicza się szkło laboratoryjne. Najważniejszymi właściwościami specjalistycznego szkła jest odporność na nagłe zmiany temperatur oraz na działanie odczynników chemicznych. Ważna jest także duża wytrzymałość mechaniczna szkła laboratoryjnego. Nie jest to zwykłe szkło, które nie nadaje się do laboratorium. Tradycyjne szkło m.in. nie jest odporne na gwałtowne zmiany temperatury. Do produkcji szkła dodaje się w zależności od potrzeb: tlenków baru, cynku, glinu, boru, magnezu. Istnieje parę rodzajów szkła laboratoryjnego, dzieli się on w zależności od dodanych składników, a w konsekwencji właściwości uzyskanego szkła. Mamy szkło laboratoryjne: sodowe, potasowe, jenajskie, pyreksowe, duranowe, supremax, kwarcowe. Podczas pracy ze szkłem laboratoryjnym warto zwrócić uwagę na to, czy szkło jest porysowane, ponieważ wówczas w trakcie ogrzewania może pęknąć.
Ważnym elementem wyposażenia laboratorium są także tak zwane szlify, czyli specjalne wyprofilowane i wyszlifowane szkło cechujące się określonymi wymiarami, ich zadaniem jest łączenie aparatury bez użycia korków. Szlify umożliwiają również szczelne zamknięcie buteleczek. Wyróżnia się szlify zewnętrzne wewnętrzne.
Podstawowe szkło laboratoryjne:
Aby stworzyć funkcjonalne laboratorium, należy zaopatrzyć się w podstawowe rodzaje szkła laboratoryjnego, czyli w:
- Zlewki – istnieje kilka rodzajów zlewek, różnią się między sobą wysokością i pojemnością. Za ich pomocą odmierza się płynne substancje, ale także mogą w nich zachodzić reakcje. Podołają też krótkotrwałemu przechowywaniu substancji.
- Krystalizatory – należy uważać, aby nie pomylić ich ze zlewkami, gdyż są bardzo podobne. Wykorzystywane są do krystalizacji.
- Cylinder miarowy – to wysokie i wąskie naczynie odznacza się dużą dokładnością. Głównie używane do odmierzania płynnych substancji. Istnieje wiele typów cylindrów.
- Kolba – naczynie o różnych kształtach. Najniezbędniejsze są kolby: stożkowe (do przeprowadzania reakcji), kuliste (do destylacji, reakcji nitrowania, zobojętniania), miarowe (do sporządzania roztworów o ściśle określonym stężeniu), ssawkowe (do przeprowadzania reakcji w próżni).
- Wkraplacz – używane do powolnego wkraplania substancji ciekłych. Złożony jest z korka, pojemnika na ciecz i długiej rurki z kranikiem, istnieją też wkraplacze próżniowe.
- Rozdzielacz – wykorzystuje się do rozdzielenia przynajmniej dwóch cieczy różniących się gęstością.
- Parowniczka – zazwyczaj zrobione z porcelany, dzięki czemu są odporne na wysoką temperaturę. Używane do odparowywania cieczy i sublimacji substancji stałych.
- Pipeta – wykorzystywane do odmierzania precyzyjnych ilości substancji ciekłych. Każda pipeta ma miarkę.
- Szalka Petriego – spełnia wiele funkcji, m.in. wazy się na nich substancje, miesza, przykrywa inne naczynia szklane.
- Chłodnica – najważniejszym jej zadaniem jest zaniechanie utraty substancji, Służy również do zamiany stanu substancji z gazowego w stan ciekły. Istnieje wiele rodzajów chłodnicy.
- Termometr laboratoryjny – mierzy temperaturę substancji chemicznych używanych w laboratorium. Dostępne są różne zakresy pomiarowe temperatur, a nawet od -30 do 400 C.
Istnieje bardzo dużo odmian szkła laboratoryjnego. Wyżej wskazane są fundamentalne przyrządy niezbędne w podstawowym laboratorium. Trudno jest wyszczególnić konkretny najważniejszy sprzęt laboratoryjny, gdyż zależy to od charakterystyki danego laboratorium i jego charakterystyki.